Wat uit het oosten komt is cool en hip. Maar ligt de aantrekkingskracht niet deels in waarden die vooral in onze westerse cultuur zijn ingebed? Waarden die volgens het oosterse denken geen blijvende betekenis hebben, doch slechts als tussenstap nuttig kunnen zijn voor de persoonlijke bevrijding. In het oosten is liefhebben niet het te bereiken doel. De focus is ik-gericht in deze leer van zelfbevrijding. En het mededogen in het boeddhisme is slechts bijkomstig want, wanneer de persoonlijkheid verdwijnt in het nirvana, dooft alle liefde uit en resteert slechts de ultieme leegte. 

Yoga is veelal beperkt  tot lichaamsoefeningen en controle van de ademhaling met het oog op het ontstressen. Maar wie yoga aanbiedt, heeft vaak grotere ambities dan het wegnemen van ongezonde stress. De stap naar die alternatieve wereld, waarin ook paranormale begaafdheden worden ontwikkeld, is niet zo groot. Men heeft het dan over verborgen energieën die ons leven sturen, en over technieken waarmee je greep krijgt op die krachten. Je vindt hierover heel veel informatie op het web en in de boekenwinkel, en overal zijn workshops en cursussen beschikbaar, want die interesse is een nieuwe hype. Er is een lucratieve markt ontstaan met aan de vraagzijde velen die grote noden en hoge verwachtingen hebben. Aan de aanbodzijde is er vaak idealisme en de oprechte wens om anderen te helpen en de wereld te verbeteren. Maar dat biedt nog geen garantie voor een positieve uitkomst. 

Rituelen en begrippen die in het oosten onlosmakelijk verbonden zijn met hindoeïsme en het boeddhisme, worden in het westen daarvan losgekoppeld. Toch herhalen velen wanneer zij mantra’s reciteren, telkens weer religieuze formules of de naam van een hindoegod... De bedoeling van de yoga-zonnegroet is de zeven chakra’s of energiecentra te openen. Je verbindt je dan met afgoden en bewust of onbewust stap je binnen in die alternatieve wereld waar occulte krachten spelen. Bij gebrek aan kennis van de vreemde taal en dieper inzicht in de rituelen, worden die door de amateur beschouwd als leuke onschuldige symboliek.

 Wie de oosterse weg bewandelt moet vertrouwd raken met nieuwe begrippen en een nieuw jargon: reïncarnatie, karma, chakra’s, energetische velden, aura, waarzeggerij, geestelijke entiteiten, rebirthing, healing...  Die woordenschat wordt ook aangevuld met christelijk taalgebruik.  Woorden zoals licht, liefde, hoop, waarheid, medeleven, rechtvaardigheid, gelijkheid, integriteit... die sinds het begin met het christendom waren geassocieerd, werden overgenomen, maar ze krijgen een andere inhoud. Dat gebeurde vooral sinds de golden sixties, toen enkele goeroes de oosterse levensvisie exporteerden naar het westen. Gekende begrippen worden gebruikt, en dat stelt de leerling die zich niet te ver wil wagen gerust: komt het niet allemaal op hetzelfde neer? Hij krijgt de indruk dat er ten diepste niet zoveel verschil is met datgene waarmee hij reeds vertrouwd was. Het fundamentele onderscheid wordt zo verdoezeld, maar de vlag dekt een andere lading. Dat taalgebruik zorgt dus voor verwarring, samen met het feit dat heel wat Vlaamse verenigingen van de christelijke zuil, kloosterordes inbegrepen, mee op de kar van het Boeddhisme zijn gesprongen.