Een bewogen weekend
Pasen: een te mijden onderwerp?
Deel 6 - Zonder lichaam zijn we niet echt mens
Bekijk je liever de video?
beter een anoniem nirwana?
Zoals in de inleiding reeds werd gezegd: de verrijzenis van Jezus heeft een buitengewone precedentswaarde want wat bij Hem gebeurd is, kan zich nadien bij ons herhalen. Maar voor de Grieken leek een nieuw lichaam na de dood geen pluspunt. Hoe zit het in onze tijd? Is die christelijke toekomstvisie de moeite waard? Of geniet het de voorkeur dat de persoonlijkheid via een lange weg van reïncarnaties verdwijnt in het goddelijke al? Is het beter om op te gaan in een anoniem nirwana, dat letterlijk uitgeblust of onbeweeglijk betekent?
Misschien kan het beeld van de gehandicapte man ons hierbij helpen. Het is een tekening van de verlamde die om een aalmoes vraagt, maar door Petrus zal genezen worden. Wie een aantal weken aan het bed gekluisterd zit, of zich met krukken moet behelpen, kan wel nog veel plannen maken, maar hij zal ze niet meer uitvoeren, en dat is erg frustrerend.
En sommigen zijn helemaal verlamd en kunnen zo goed als niets meer doen. Ze zitten nog vol ideeën, maar die zijn onuitvoerbaar aangezien ze hun lichaam - soms zelfs hun stem - niet meer kunnen gebruiken. Ze leven dan nog wel, maar het lijkt toch een beetje op de dood.
De frustratie die verband houdt met een handicap, illustreert dat het onlogisch is om een geest zonder lichaam, te beschouwen als na te streven ideaal. In het Hebreeuwse denken vormen lichaam, ziel en geest een eenheid. Zonder lichaam zijn we niet echt mens. Want dankzij het lichaam kunnen we onze ideeën ook uitvoeren, hebben we via zintuigen contact met de natuur en met elkaar, en kunnen we genieten van muziek en van heel veel andere dingen.
Moet dat allemaal ophouden met de dood? Neen, indien we straks opnieuw met een lichaam worden bekleed. De hoop van de verrijzenis is dat niet enkel de geest de dood zal overleven, maar dat we straks een onsterfelijk lichaam zullen krijgen, en zo volwaardig mens worden, geschapen naar Gods beeld.
de negatieve opstelling tegenover het lichaam is ergens wel begrijpelijk
De negatieve opstelling tegenover het lichaam is ergens wel begrijpelijk. Want ons lichaam versie 2.n is natuurlijk ook een bron van moeite, pijn en lijden, en onze kwetsbaarheid neemt toe met het ouder worden.
Maar hoe zit het met die versies? Het onsterfelijk lichaam van de allereerste mens, geschapen naar Gods beeld, noemen we versie 1.0. Toegegeven, dat is een al even controversieel verhaal als dat van de verrijzenis. Maar als het tweede waar is, wordt het eerste natuurlijk ook wel evidenter.
Na de zondeval komt dan een downgrading met het sterfelijke lichaam 2.0. Maar aangezien er intussen wel een en ander is veranderd, zitten we nu met versie 2.n - het zwakke lichaam dat ook Paulus parten speelt.
Maar 0.0 - helemaal geen lichaam hebben - is echt niet het juiste antwoord. De oplossing ligt in een nieuwe versie 3.0 - een adembenemend toekomstig bestaan met een lichaam dat lijkt op datgene waarmee Jezus is verrezen.
